ในวันเย็นที่มีแสงแดดระลอกๆ หนึ่ง หมอมี ตระกูลเดินทางไปยังสวนสาธารณะที่ใกล้ที่สุดเพื่อสนุกสนานกับช่วงเวลาออกไปด้วยแสงแดงดอกไม้และความหวัง พวกเขาเดินทางด้วยความสนใจและความหวังต่อการเดินทางนี้ที่จะน่าสนุกสนานมาก
เดินทางไปสวนสาธารณะ
เมื่อนั่นๆ มีเด็กเล็กที่ชื่อ Tom ที่รักการไล่ล่าประสบการณ์. ในเช้าวันแห่งรายวันที่มีแสงแดดสว่าง Tom ตัดสินใจจะไปสนุกกับครอบครัวที่สวนสาธารณะแห่งนี้. สวนมีดอกไม้สีสันเหมือนจิ๋วเหลือง ต้นไม้สูงส่วนหนึ่ง และมีสัตว์เลี้ยงดูหลายชนิด.
ขณะที่พวกเขาเดินผ่านทางสวน Tom และครอบครัวของเขาเห็นทะเลสาบที่งดงาม. น้ำในทะเลสาบเปลวประกายเหมือนกับกลับสำรวจ และปลาลำลอยรอบ. Tom ตายามกว้างกว้างเมื่อเขาชมปลาและกล่าว “มดรับอาลัย, มดเห็นปลา! พวกมันลอยบนน้ำ”
แม่ของเขายิ้มและตอบว่า “ใช่นะ โตม นั่นคือปลา. พวกมันอาศัยอยู่ในน้ำและกินแมลงเล็กและพืช”
ความสนใจของโตมเพิ่มขึ้นเมื่อพวกเขาเดินต่อไป. พวกเขาผ่านผังเล่นที่มีเด็กเล่นกับสลายและระลอก. Tom วิ่งเข้าไปที่ผังเล่นและร้องเสียง “เราเล่นได้ไหม! ร้องเสียงเล่นได้ไหม!”
หลังจากเล่นสักพัก Tom และครอบครัวของเขานั่งบนเก้าอี้และพักผ่อน. พวกเขาทานของทานอาหารหรือแบบเปิดประจุบันที่มีขนมปัง ผลไม้และเครื่องดื่ม. Tom มีความดีใจที่จะกินผลไม้ที่ชื่นชอบของเขา อย่างแอปเปิ้ล และแบ่งกับครอบครัวของเขา
ขณะที่วันไหลเป็นคืน Tom และครอบครัวของเขารวมตัวกันด้านเพลิงค่ำ. พวกเขาหลอมมาม้ายและบอกเรื่องต่างๆ โตมรู้สึกดีและมีความรักครอบครัวเมื่ออยู่ในสวน
วันต่อมา Tom ไม่สามารถคอยไปถึงสวนได้. เขารู้ดีว่าแต่ละครั้งที่เขามาเยือนสวนนี้จะมีประสบการณ์ใหม่และการไล่ล่าสนุกสนาน. และเด็กที่มีใจใหญ่ Tom ก็ยังคงไล่ล่าประสบการณ์และความทรงจำในสวนนี้ด้วยการเพิ่มความรู้และการเติบโตทุกครั้งที่เขามาเยือน.
