ในเช้าวันที่มีแดดอาทิตย์ราบรื่น หมอมินและเพื่อนๆของเขาติดใจดีมาสู่ป่า. พวกเขาพากันมีความสนใจและกลัวสำหรับการเดินทางออกเดินทางแห่งความศรัทธาของป่าต่าง ๆ โดยใจส่งถึงอันที่สำคัญมาก.
ทั้งหมดเริ่มด้วยคำเชิญเพื่อการประสบการณ์การออกเดินทางเล่าราว
เมื่อเร็วๆนี้ ในห้องเรียนที่สบายใจเล็กๆ มีเด็กชายหนุ่มชื่อติมมี่ ติมมี่รักสัตว์และทำให้เขาตื่นเต้นด้วยความทันทีต่อโลกที่อยู่รอบตัวเขา วันหนึ่งคุณครูของเขา คุณแมปล์ ได้นำเล่นเกมส์น่าสนุกมาเพื่อช่วยติมมี่และเพื่อนๆของเขาเรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมด้วยภาษาอังกฤษ
เกมส์นี้ชื่อว่า “เรียกหลบหลักด้วยคำศัพท์” คุณแมปล์ได้เพิ่งภาพสัตว์ต่างๆบนผนัง แต่ละภาพมีคำศัพท์ที่ซ่อนอยู่ที่เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม ติมมี่และเพื่อนๆของเขาจะเล่นลูกเล่นตามลำดับเพื่อหาคำศัพท์โดยค้นหาข้อบอกในภาพ
ตัวอย่างเช่น ภาพของต้นไม้อาจมีคำศัพท์เช่น “เถี่ยง” ซ่อนอยู่หลังโคนไม้ ขณะที่ติมมี่หาแล้วเขาจะอ่านคำศัพท์ด้วยเสียงและทุกคนจะแสดงความยินดี พวกเขาก็ยังเล่นต่อไป ค้นหาคำศัพท์เช่น “แม่น้ำ” “เทือกเขา” และ “กาแลง”
ขณะที่พวกเขาเล่น ติมมี่และเพื่อนๆของเขาได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่และจัดประโยค อย่างเช่น “ท้องฟ้าสีสky และน้ำที่ชัด” พวกเขายังได้รู้ข้อมูลน่าสนุกเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม เช่น แม่น้ำไหลมาจากเทือกเขาไปสู่ทะเล
คุณแมปล์สนับสนุนให้พวกเขาใช้คำศัพท์ใหม่ในประโยค ติมมี่ก็เรียกข้างมากกับว่า “แม่น้ำไหลผ่านป่าและเถี่ยงบินลอยบนน้ำ” เพื่อนๆของเขาก็เต้นเตล็ดและเปลี่ยนกันให้เรียกประโยคด้วย
เกมส์นี้ไม่เพียงแค่มีประโยชน์เท่านั้น แต่ยังสนุกมากด้วย ติมมี่และเพื่อนๆของเขายิ้มยิ้มและเล่นตลอด รู้เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมด้วยภาษาอังกฤษระหว่างที่เล่นเกมส์
จนถึงจุดจบของเกมส์ พวกเขาได้รวบรวมความรู้และจิตใจที่น่ารักด้วยความง่ายยินดี คุณแมปล์ยิ้มด้วยความรู้สึกยินดีว่านักเรียนของเธอไม่เพียงแค่เรียนรู้คำศัพท์ใหม่แต่ยังมีความเข้าใจลึกขึ้นเกี่ยวกับความงามและความสำคัญของสิ่งแวดล้อม ห้องเรียนเต็มไปด้วยความยินดีและการเรียนรู้ และติมมี่รู้ดีว่านี่เป็นจุดเริ่มต้นของการเรียนภาษาอังกฤษของเขา
บริเวณแห่งป่าแปลกประหลาดที่พบครั้งแรก
บริเวณป่าลึกลับซึ่งแสงแดดเข้าผ่านต้นไม้มีน้ำเหลืองเหนียวๆ ทางที่เดินเดินเล็กน้อยกว่างผ่านต้นไม้บางอัน มีเสียงร้องระฆังของหงส์ตะวันตกที่สะดวกฟัง และเสียงลมเผาผลางที่ผ่านไป
เด็กๆ วิ่งเดินบนทางโดยเล็งตาละเอียด มีแผนที่ในมือ และใบหน้าอยู่เต็มไปด้วยความสนใจและความตื่นเต้น
อย่างไรก็ตาม ที่หนึ่งพวกเขาได้ยินเสียงบังเกิดขึ้นแบบเล็กน้อย เหมือนมีบางอย่างในน้ำที่เล่นตลอดเวลา พวกเขาเร่งความเร็วขึ้นและเดินไปตามเสียงนั้น จนเดินถึงต้นปุ๋ยนำเล็กหนึ่ง
“ดูนายหงส์!” หนึ่งในเด็กตะโกนกล่าว
“ดูดอกไม้เหล่านี้ มันงดงามมาก!” ลูกเด็กอีกคนทำนาย
“ใช่แล้ว ทุกมุมมองของป่ามีความสู้รบในตนเอง” ลูกเด็กหนึ่งกล่าว
พวกเขาก็เดินไปตามทาง และในทางที่เดินเดินพวกเขาก็พบพืชพรรณและสัตว์ที่มีความเซาะเซาะสนใจมาก พวกเขาเห็นเห็นมushroom ที่ปล่อยแสง และได้ยินเสียงร้องของสัตว์มากมายในป่า
“ทุกบริการที่พบนั้นทำให้เราประหลาดใจ” พวกเขากล่าว
พวกเขาเร่งความเร็วขึ้นเพื่อหาความรู้สึกใหม่เยอะยิ่งกว่า
ทันทีที่กลับมาเสียงเตือนที่รุนแรงหยุดความสงบของป่าไป เด็กๆ หยุดบนทางและมองไปทั้งหมด พวกเขาพบแมงปั้นขนาดใหญ่ที่กำลังสัมผัสต้นไม้ด้วยสายตาของมัน หากมันกำลังหาบางอย่าง
“มันคือใครนี้?” ลูกเด็กหนึ่งถาม
“เราต้องระมัดระวัง มันดูเหมือนจะมีอันตราย” ลูกเด็กอีกคนบอก
เด็กๆ หลีกเลี่ยงแมงปั้นนี้อย่างเงียบๆ และกลับเดินต่อความเดินทางของพวกเขา
พวกเขาผ่านพุ่มไม้บางอันและมาถึงพื้นที่ที่เปิดโชว์ใหญ่ขึ้น ที่นั้นพวกเขาพบบ้านไม้ใหญ่หนึ่ง ภายในบ้านไม้มีผู้คนที่กำลังวางงาน
“เราเข้าไปดูไหม?” ลูกเด็กหนึ่งแนะนำ
พวกเขาเข้าไปในบ้านไม้อย่างเงียบๆ และพบบ้านที่อุดมสมบูรณ์และร่มรื่น บ้านที่มีเครื่องเล่นและหนังสือมากมาย และมีนางตายที่อ่อนไหวที่กำลังวางงาน
“ยินรับที่มาสู่บ้านป่าของเรา!” นางตายยิ้มอย่างอ่อนไหว
เด็กๆ มองโลกบริเวณโดยความสนใจ และนั่งลงที่ด้านตรงข้ามนางตาย นางตายก็เริ่มบอกเรื่องราวของป่าให้พวกเขาฟัง บอกเกี่ยวกับสัตว์ป่าที่ซ่อนตัวในต้นไม้และเรื่องราวของพวกมัน
เรื่องราวที่เริ่มขึ้นเรื่องราวนี้ทำให้เด็กๆ เหมือนจะอยู่ในโลกที่มีความเรียบงามและการขบวนเคลื่อน พวกเขาได้ยินติดตามอย่างมากและอยู่ในความสงสัยด้วยกันในการเดินทางป่าที่น่ารักนี้
ช่วงที่สอง: ปะทะกับสัตว์ที่มีอาหรับ
ในป่าสังเวชที่บางและมีหนาแน่น แสงแดงออกมาจากกิ่งไม้ ทำให้เกิดแสงแสนที่แตกต่างกันตามแนวไม้คาบของลู่เดินทางของเด็กๆ พวกเขาเดินไปอย่างเงียบเงียบด้วยความระมัดระมาดเมื่อพวกเขาพบบ้านไม้ปิดบนทางเดินที่ยาวนี้ บนประตูบ้านมีตะกร้าหนึ่งเขียนข้อความ “ยินดีต้อนรับสู่บ้านสัตว์!”
เด็กๆเดินเข้าไป และได้รับความรู้สึกสะอาดมาจากสายน้ำสะท้อนออกมาจากห้องในบ้าน ห้องภายในถูกตกแต่งอย่างอุดมสมบูรณ์และมีความน่าสนใจ ผนังเติมไปด้วยภาพสัตว์ที่หลากหลาย และมีเครื่องเล่นสัตว์ต่าง ๆ ในมุมของห้อง
เด็กๆเดินไปไปถึงบึนได้ที่มีชีวิตอยู่ดีที่น้ำบึนได้เล็ก ๆ และเด็กๆแสดงความสนใจและบอกว่า “ชื่อปลานี้เรียกอะไร?” (ชื่อปลานี้เรียกอะไรนะบ้าง?)
ครูอาจารย์ที่เป็นแบบอย่างและมีความอ่อนโยนเดินมาข้างหน้าและรยายว่า “นั่นเป็นปลาแก้วทอง ครับ/ค่ะ ใช่ไหม?” (นั่นเป็นปลาแก้วทอง ครับ/ค่ะ ใช่ไหมบ้าง)
เด็กๆจับหลังหน้าหนึ่งหนึ่งของหมาป่าที่กระโดดบนต้นไม้และทำการบอกว่า “หมาป่านี้กำลังทำอะไร?” (หมาป่านี้กำลังทำอะไรนะบ้าง)
ครูอาจารย์รับลูกของสาวเข้ามาและชี้แจงว่า “มันกำลังเล่นแก้วโก้ง. ดูแล้ว มันกำลังจับแก้วโก้งหนึ่งใส่ปาก.” (มันกำลังเล่นแก้วโก้ง ดูแล้ว มันกำลังจับแก้วโก้งหนึ่งใส่ปาก)
เด็กๆก็เดินไปไปตามเส้นทางของตนเอง มาถึงบ้านหน้าในป่าที่จำลองของห้องที่มีตัวแบบสัตว์ที่หลากหลาย หลังจากนั้นมีเสือแดง หมี และหมีที่เขียวอยู่เป็นต้น หลังจากนั้นเด็กๆทำการบอกว่า “ชื่อหมีนี้เรียกอะไร?” (ชื่อหมีนี้เรียกอะไรนะบ้าง)
ครูอาจารย์ตอบกลับว่า “นั่นเป็นหมีสีน้ำตาล. พวกเขามีขนาดใหญ่และมีแรงมาก.” (นั่นเป็นหมีสีน้ำตาล. พวกเขามีขนาดใหญ่และมีแรงมาก)
ด้วยการนำทางของครูอาจารย์ เด็กๆไม่เฉยๆได้เรียนรู้ชื่อของสัตว์และรู้เรื่องเรื่องเกี่ยวกับความมีชีวิตและพฤติกรรมของสัตว์ และพวกเขาได้รับความตื่นเต้นและความมีบุญไปด้วยการเรียนรู้นี้
อย่างไรก็ตาม แสงในที่สุดก็ลดลงและเด็กๆไม่พอใจที่ต้องออกจากบ้านสัตว์นี้ที่มีความมีฝันเยี่ยม พวกเขาเดินออกมากับความรู้สึกมีบุญมากมาย และเดินตามหน้าสำหรับการประสบการณ์ข้างต่อนี้
บทที่ 3: ข้อมูลที่เปิดเผยคำลับ
บนแผ่นดินและเด็กๆ ที่มาถึงแหล่งป่าที่มีฝุ่นมรสุมลอยล่อมอากาศทั่วไป แสงแดดรั่วผ่านกิ่งไม้และทำให้เกิดเงาแสงที่ผสมผสานเป็นจุดตรง พวกเขาตามครูเดินไปบนเส้นทางเล็กๆ อย่างเงียบๆ
จากนั้น หนึ่งกลุ่มเด็กๆ พบหินปูนบนทางที่มีสัญลักษณ์ประหลาดพร้อมพิมพ์บนด้านบน ครูเอาแผนที่ออกมาที่มีจุดที่ติดตามหลายจุดต่างๆ เด็กๆ คาดคิดว่าสัญลักษณ์เหล่านี้อาจเป็นกุญแจที่จะแก้ปรับคำเกม
พวกเขาเริ่มหาหลักฐานตามหลัง บนพื้นที่เจ้าหน้าที่พบหนูเลี้ยงที่หาอะไรบางอย่าง พวกเด็กๆ ตามหนูเลี้ยงไปที่ที่น้ำตามหน้าสวน หนูนุ่มหากินบนเกล็ดของกากบานที่สีเหลือง ดังนั้นเด็กๆ ตั้งข้อสังเกตว่าสีเหลืองอาจเป็นหลักฐานที่จะแก้ปรับคำเกม
พวกเขาก็เดินต่อไปไปที่ป่าและพบกลุ่มนกที่มีขนสีแดง นกดูเหมือนจะชี้แนะกับพวกเขาและบินไปยังต้นไม้หนึ่ง ดังนั้นเด็กๆ ตามหลังนกไปที่บ้านเล็กที่ซ่อนอยู่ใต้ต้นไม้
บ้านเล็กมีประตูที่มีทลิ่งเหล็กที่เสียงเสียงเสียงเมื่อลมเผาผลาญ ครูบอกกับเด็กๆ ว่าทลิ่งเหล็กอาจเป็นขั้นสุดท้ายของปรับคำเกม
เด็กๆ ไปเข้าบ้านเล็กที่มีเครื่องเล่นและหนังสือมากมาย พวกเขาพบกล่องเล็กที่มีใบกระดาษบนด้านใน บนใบกระดาษมีข้อความว่า “สถานที่ที่คุณจะหาพวกที่มีเนื้อสีเหลืองคือที่ที่หนูนุ่มสีเหลืองอายุงที่อายุงนั้น”
เด็กๆ ติดตามหนูนุ่มสีเหลืองไปที่ทะเลสาบและหนูนุ่มนั้นมีประหลาดและไม่ต่อต้าน แต่อย่างไรก็ตาม เด็กๆ ก็ตามหนูนุ่มไปที่ช่องรอยที่ซ่อนอยู่ใต้หญ้า ทางเดินเล็กที่เดินไปที่โกลดินที่เป็นเงินลับ
เด็กๆ พบหลักเงินที่มีเครื่องเล่นและหนังสือที่น่าสนใจและแบ่งปันการค้นหาของตนกัน การสำรวจนี้ได้ทำให้พวกเขาเรียนรู้มากมายและทำให้พวกเขารู้ความสำคัญของทีมงานร่วมกันมากยิ่งขึ้น เมื่อออกจากป่า เด็กๆ ได้เลื่อนชื่อของตนบนหินปูนเพื่อที่จะทำเป็นอนุสรณ์ต่อการสำรวจลับนี้
คะแนนในภาคที่สี่: การออกเดินทางผ่านป่าเข้าไปในการอดเดินทาง
ในวันที่มีแสงแดดมากมาย หนูอามี่ตัดสินใจที่จะไปตะลึงแฝกในป่า. เธอสวมหมวกสีฟ้าของตัวเองและถือตะกร้าที่เต็มไปด้วยผลไม้ และเดินออกไปตามการสนุกสนาน. หนูอามี่เดินไปโดยพูดสวัสดีกับสัตว์เลี้ยงของป่า.
จนกระทั่งหนูอามี่ได้ยินเสียงกะะกุอ่อนๆ หนูอามี่ตามเสียงไปพบกับหงส์เลี้ยงเล็กที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่. หงส์เลี้ยงเห็นหนูอามี่แล้วตื่นตระหนกและเห็นหนูอามี่บอก “ไม่ต้องหวาดเกรง ฉันคืออามี่ นักสำรวจป่าของเรา.”
หงส์เลี้ยงเอ่ยงตามหนูอามี่ และอามี่ชวนมันไปด้วยเดินออกไปกับกัน. พวกเขากระโดดเหนือคลองเล็ก และผ่านพุ่มไม้หนา. ในป่าหนาแน่นนั้น อามี่ได้พบกับหนูสัตว์ที่กำลังรวบรวมฝานที่ดิน. อามี่ถาม “หนูสัตว์ที่รวบรวมฝานที่ดิน คุณจะช่วยพวกเราไปสำรวจลึกลงไปในป่าได้ไหม?” หนูสัตว์ที่รวบรวมฝานที่ดินยินยอมกับกันและกระโดดขึ้นต้นไม้ เดินตามกันผ่านพุ่มไม้หนา.
ในที่สุดพวกเขาถึงถึงพื้นที่ที่แสนสวย ที่มีสวนงานที่มีดอกไม้สีสันต่าง ๆ มากมาย และมดลินกำลังเก็บน้ำตากในดอกไม้. อามี่ตะลึงบอก “วว นี่เป็นสวนงานที่มีลักษณะน่ารักมาก!”
ทันทีที่เมล็ดไอ้บินมายังอามี่และตั้งตายอยู่บนหลังของอามี่. อามี่บอกออกเสียง “สวัสดี มดลินที่งดงาม.” มดลินพัดเพลินขาลงมาตามอามี่ ดูเหมือนว่ามันกำลังตอบกลับอามี่.
อามี่และสัตว์เลี้ยงทุกตัวก็ยังคงสำรวจต่อไป พวกเขาได้พบสัตว์ทุกตัวและได้ยินเรื่องน่าสนุกจากทุกตัว. อามี่ได้เรียนรู้ความลับของป่าอีกมากมาย อย่างเช่น ว่าจะแยกไม้ที่ต่างกันได้ จะหาน้ำแหล่งและจะหาทางกลับบ้านในคืน.
เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตกลง อามี่รู้ว่ามันเป็นเวลาแล้วที่จะกลับบ้าน. อามี่ขอบคุณสัตว์เลี้ยงทุกตัวและจากไปกับพวกเขา สัตว์เลี้ยงก็ขอให้อามี่มีการและปลอดภัยตลอดเวลา.
อามี่กลับบ้านด้วยความทรงจำและเรื่องราวที่มากมาย รู้กันว่าการสำรวจป่านี้จะเป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่ทรงจำที่สุดในชีวิตของเธอ.
บทที่ 5: หาทรัพย์สมบัติที่ซ่อนเก็บ
ในป่าที่บรรยายด้วยต้นไม้ที่มีหนาแน่น แสงแดดได้รั่วผ่านรอยช่องของต้นไม้ และทำให้เกิดร่องรอยแสงและเงาที่สวยงาม อยู่เดียวกัน หลังจากนั้น เจ้าเลยและเจ้าหม่องได้เดินบนทางเรียบเรียงที่โค้งโค้ง และพยายามสำรวจโลกที่ลึกลับนี้อย่างระมัดระวัง
ทางตอนหนึ่ง พวกเขาได้พบกับแผนที่โบราณที่แขนงเกล็ดหินหนึ่ง
“ดูว่าที่นี่มีสัญลักษณ์หนึ่ง!” หลังจากนั้นเจ้าหม่องบอก
เจ้าเลยได้สังเกตเห็นในแผนที่ ตรงไปสู่หน่วงโค้งที่อยู่ในลึกของป่า เจ้าเลยและเจ้าหม่องจึงตัดสินใจที่จะตามแผนที่มาสู่หน่วงโค้งนี้
หน่วงโค้งนี้มีความมืดและชื้น และมีกลิ่นของดินและหญ้าเศร้าลอยรอดอากาศ พวกเขาเดินอย่างระมัดระวัง จนกระทั่งแฟนลมเล็กละหลั่งเผยผ่าน และพัดดันเกล็ดหินหนึ่งในหน่วงโค้ง
“เราพบกลวิ่ง!” เจ้าเลยตะโกนยอดเยี่ยม
พวกเขาพยายามหันย้ายเกล็ดหินดังกล่าว และพบทางเดินปิดเกลียดที่โค้งโค้งเหนือพื้นดิน พวกเขาหันใจและตัดสินใจที่จะเดินเข้าไป
ทางที่จบของทางเดินนี้คือห้องสูงๆ ที่กลางห้องมีกระเป๋าไม้ที่มีรูปสระที่ซับซ้อน และมีความหนาวเย็นและเงียบง่าย
“นี่ก็คือเงินทองที่เราหาได้?” เจ้าหม่องความสนใจ
เจ้าเลยได้เปิดกระเป๋าไม้อย่างระมัดระวัง ภายในกระเป๋ามีเงินสำรอง สำรองเงินโบราณและสมุดเกร็ดที่เก่าแก่ที่เปิดแฝงแล้ว
พวกเขาเปิดสมุดเกร็ด พบว่ามีบทความเกี่ยวกับความลึกลับของป่า และความรู้เกี่ยวกับสัตว์และธรรมชาติ จึงเจ้าเลยและเจ้าหม่องยังคงอ่านอย่างเยินยอด พวกเขาไม่เพียงแค่หาพบเงินทอง แต่ยังได้รับความรู้ที่มีค่า
พวกเขาตัดสินใจที่จะนำเงินทองกลับไปที่หมู่บ้านและแบ่งปันความหายากกับชาวบ้าน จากนั้นเจ้าเลยและเจ้าหม่องกลายเป็นผู้รักษาป่า พวกเขาใช้ความรู้ที่เรียนรู้มาปกป้องป่าเขตนี้ ทำให้ป่าที่ลึกลับนี้มีชีวิตและอาหารสดชาติมากขึ้น
ติดตามทันทีและไม่มีตัวเล็กน้อยของภาษาจีนปัจจุบัน ความสุขในระหว่างที่กลับมาด้วยสิ่งที่รักมากมาย
ในป่าลึกลงแล้ว，แสงแดดรั่วผ่านกิ่งไม้ทำให้เกิดร่องแบบแสงเหนือพื้นดิน เด็กๆ ติดตามนักสำรวจอย่างเต็มไปด้วยความกระตือรือร้น และข้ามผ่านป่าที่หนาแน่นอย่างเงียบสงบกันอย่างหนักแน่น จนเกิดเสียงเบาๆ ที่รุนแรงลงทันที ทุกคนเห็นว่าเสียงมาจากทางไหน
“ฟังได้ไหม? นั่นคือเสียงอะไร?” ลูกชายเด็กเล็กชี้ไปยังกิ่งไม้บอก
“อาจจะเป็นร่างกายของหงอนที่ร้องเพลงไป” ลูกสาวเล็กคาดคะเน
นักสำรวจยิ้มแล้วตอบว่า: “ไม่ นั่นคือหนูตะโกนที่เล่นอย่างอ่อนๆ นั่นเราเลยเอาเท้าออกไปตามมันไปเห็นมันจะไปที่ไหน”
เด็กๆ หยุดหายใจ อย่างระมัดระวังเข้าชมหนูตะโกน มันดูเหมือนจะไม่ได้ตระหนักถึงคนรอบๆ และเล่นอย่างสงบในป่า
เมื่อได้มาถึงพื้นที่โก้งเล็กๆ ที่ซ่อนตัวในป่า พวกเขาพบบ้านไม้เล็กๆ
“เห็นไหม บ้านไม้นั้น!” ลูกเด็กหนึ่งกล่าวด้วยความน่าตื่นเต้น
“เราสามารถเข้าไปดูได้ไหม?” ลูกเด็กอีกคนถาม
นักสำรวจเห็นด้วยและตอบว่า: “ต้องการแล้ว แต่เราต้องรักษาความเงียบ ไม่ให้ตื่นใจสัตว์เล็กๆ ในในบ้านนั้น”
เด็กๆ ก็เข้าไปในบ้านไม้อย่างอย่างระมัดระวัง ในบ้านไม้มีของเล่นและหนังสือมากมาย และในหนึ่งบริเวณของบ้าน พวกเขาพบกล่องเล็กๆ ที่มีบัตรผู้แทนซึ่งข้อความบนบัตรเขียนว่า: “หาบัตรซ่อนอยู่ และเปิดประตูความสุข”
เด็กๆ ก็เริ่มหาหลักฐาน พวกเขาพบแผนที่เล็กๆ ที่มีจุดที่หมายแสดงอยู่บนบนแผนที่ดังกล่าว
“นี่ดูเหมือนจะมีบางอย่างซ่อนอยู่ใต้ดินที่นี่” ลูกเด็กหนึ่งบอก
พวกเขาก็ขุดเจาะดิน และพบภาษีเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ในภาษี ภายในภาษีมีบัตรผู้แทนที่ข้อความบนบัตรเขียนว่า: “หาน้ำผึ้งของหมี และพวกเราจะหาได้บัตรซ่อน”
เด็กๆ ก็หาหมี พวกเขาพบหมีนอนบนต้นไม้ พวกเขาก็เรียกหมีขึ้นมาด้วยการตกลงหมีดูว่าพวกเขากำลังหาอะไร
“คุณกำลังหาอะไร?” หมีถาม
“เรากำลังหาบัตรซ่อน และเรียกน้ำผึ้งของคุณเพื่อช่วยเราหา” ลูกเด็กหนึ่งชี้แจง
หมียิ้มแล้วกระโดดลงมาจากต้นไม้ นำเด็กๆ ไปยังหลุมที่ซ่อนตัวในป่าลึก
“ยินดีต้อนรับไปยังบ้านน้ำผึ้งของฉัน!” หมีบอกด้วยความดูแล
เด็กๆ ตามหมีไปที่บ้านน้ำผึ้ง ภายในบ้านน้ำผึ้งมีถังน้ำผึ้งที่มีรูปร่างที่ต่างกันอยู่ทั่วไป และบนบัตรผู้แทนที่บนถังมีข้อความที่แตกต่างกัน
“เราต้องหาคำว่า ‘treasure’ ที่บนถังเพื่อหาบัตรซ่อน” หมีชี้แจง
เด็กๆ ตรวจสอบบัตรผู้แทนบนถังแต่ละถัง และเท่ากับพบถังที่มีคำว่า ‘treasure’ บนบัตรผู้แทน
เด็กๆ ได้เปิดถังที่มีคำว่า ‘treasure’ และพบแก้วหวานที่มีแสงเหนือแน่นขึ้นในถัง
“เราหาได้บัตรซ่อนแล้ว!” ลูกเด็กหนึ่งกล่าวด้วยความน่าตื่นเต้น
หมีเหลืองมือเพื่อเติมเกียรติเด็กๆ และเด็กๆ ก็กลับบ้านไม้ด้วยแก้วหวาน
เด็กๆ ได้เปิดประตูบ้านไม้และพบว่าบัตรซ่อนอยู่ในตะกร้าของของเล่นและหนังสือ
“ยอดเยี่ยมเราได้หาบัตรซ่อนแล้ว!” ลูกเด็กกล่าวด้วยความยินดี
พวกเขาก็นำบัตรซ่อนกลับบ้านและแบ่งปันความสุขกับครอบครัวของพวกเขา การท่องเที่ยวป่านี้ไม่เพียงแต่ทำให้พวกเขาได้บัตรซ่อน แต่ยังทำให้พวกเขาเรียนรู้ถึงความสำคัญของการทำงานร่วมกันและการรุ้งเรียนที่อย่างกล้าหาญที่เผชิญกับความท้าทาย
