ในบทความและกิจกรรมที่มีนัยสนุกสนานนี้ เราจะสนับสนุนให้เด็กๆเรียนภาษาอังกฤษด้วยสภาพความสะดวกและมีความสนุกสนาน。ด้วยการรวมตัวกับเรื่องที่มีสายตายุ่งยากและการสนทนาที่มีนัยสนุกสนาน และการปฏิบัติที่มีประโยชน์ พวกเราจะนำเด็กๆไปสู่ความสุขอันยอดเยี่ยมของการเรียนภาษาอังกฤษขั้นพื้นฐาน โปรดร่วมกันเดินทางในสายทางการเรียนภาษาอังกฤษที่น่าสนุกนี้!
หาบ้าน
เมื่อเร็วๆนี้ ในเมืองเล็กๆ มีเด็กหนุ่มหนึ่งชื่อว่าโทม โทมชื่นชอบการเดินทางและเรียนรู้ทั้งหมดที่เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวเขา โทมตัดสินใจเดินทางไปสำรวจเพื่อหาคำศัพท์ซ่อนอยู่ที่รอบๆสิ่งแวดล้อมของเขาเมื่อเช้าวันที่มีแดดระลอกเทา
โทมเตรียมเอกสารในกระเป๋าหลังของเขาด้วยสมุดบันทึกและปากกาเพื่อบันทึกคำศัพท์ที่เขาหาได้ แล้วเขาก็เดินทางออกจากที่พักของเขาไปยังสวนสาธารณะ ที่เขาเห็นต้นไม้ ดอกไม้ และทะเลสาบที่งดงาม โทมเดินบนเส้นทางและพบกับใบไม้ หญ้า และผีเสื้อบินรอบๆ
โทมเกี่ยวตัวนั้นเมื่อเขานั่งลงในบริเวณทะเลสาบและบันทึกคำศัพท์ “ใบไม้” ลงในสมุดบันทึกของเขา หลังจากนั้นเขาหมายเห็นต้นไม้ที่ใบไม้ของมันหลิกหลอกในลม เขาบันทึก “ต้นไม้” ลงข้างข้าง “ใบไม้” ในสมุดบันทึกของเขา
เมื่อโทมเดินต่อไปในสวนสาธารณะ เขาพบตัวเคาะและบันทึก “เคาะ” ลงในสมุดบันทึกของเขา ขณะที่เขาเคาะเคาะเขาหมายเห็นกลุ่มก้อนเมฆบินลอยลอยในท้องฟ้า เขาบันทึก “ก้อนเมฆ” ลงในบันทึกของเขา
หลังจากนั้นโทมไปที่ชายหาดและเห็นทะเลและคลื่นที่รุนแรงชนกระดานชายหาด โทมบันทึก “ทะเล” และ “คลื่น” ลงในสมุดบันทึกของเขา และเขายังหมายเห็นหงส์ทะเลบินเหนือศูนย์ จึงบันทึก “หงส์ทะเล” ลงในบันทึกของเขา
เมื่อวันตกลงมา โทมเดินผ่านซอยถนนของเมืองและเห็นระยะทางหลากหลาย โทมพบไฟประทีป บันทึก “ไฟประทีป” และเห็นรถผ่านไป จึงบันทึก “รถ” ลงในบันทึกของเขา และเขายังเห็นสุนัขเล่นในสวนสาธารณะ จึงบันทึก “สุนัข” ลงในสมุดบันทึกของเขา
โทมรู้สึกยิิงใจกับการเดินทางของเขาและคำศัพท์ที่เขาหาได้ ที่เขาได้เรียนรู้อย่างมากเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมรอบตัวเขา แล้วเมื่อเขาปิดสมุดบันทึก เขาตระหนักว่านี่เป็นตอนแรกของการเดินทางของเขาที่จะเรียนรู้มากขึ้นเกี่ยวกับโลกที่อยู่รอบตัวเขา
โทมตัดสินใจแบ่งปันการเดินทางของเขากับเพื่อนๆของเขา พวกเขาก็รวมตัวกันที่สวนสาธารณะและเริ่มการหาคำศัพท์ซ่อนอยู่ในสิ่งแวดล้อมของพวกเขา พวกเขาหาคำศัพท์เช่น “แม่น้ำ” “สะพาน” “ภูเขา” และ “สวนสาธารณะ” ขณะที่พวกเขาสำรวจบริเวณรอบๆ
การเดินทางนี้ทำให้เด็กๆรวมตัวกันมากขึ้นและเรียนรู้เกี่ยวกับความงามของสิ่งแวดล้อมรอบตัวเขา พวกเขาสัญญากันที่จะดูแลสวนสาธารณะและแบ่งปันการค้นพบของพวกเขากับผู้อื่น
และเช่นนั้น การเดินทางหาคำศัพท์ซ่อนของโทมยังคงดำเนินต่อไป และเขารู้ว่าเขาจะมีความเรียนรู้และสำรวจทั้งหมดที่มีอยู่ในโลกที่อยู่รอบตัวเขาตลอดไป
หาสะพาน
ภาพ: ภาพสะพานที่ตั้งอยู่บนเกาะบนแม่น้ำที่ใหญ่และมีโค้งเล็กน้อยหลายองค์
คำศัพท์ที่ซ่อน: สะพาน, แม่น้ำ, โค้ง, ขอบ, น้ำ, ทางเดิน
กิจกรรม:1. อ่านภาพ: ให้เด็กดูภาพและอ่านคำศัพท์ที่ซ่อนอยู่ในภาพ.2. หาคำศัพท์: ให้เด็กหาคำศัพท์ที่ซ่อนอยู่และเขียนมันลงในกระดานหาคำศัพท์.3. การและประกาศผล: ขอให้เด็กแสดงคำศัพท์ที่พวกเขาหาขึ้นและตรวจสอบความถูกต้อง.4. การอธิบาย: อธิบายว่าสะพานเป็นอะไรและทำไม่ได้มีสะพานในแต่ละท้องที่.5. การวาด: ให้เด็กวาดภาพของสะพานของตนเองหรือสถานที่ที่มีสะพานขึ้น.
หาสวนสนุก
ในวันเสาร์ที่มีแสงแดดอย่างระเบิดใจ นายมิ่งตั้งใจที่จะออกเดินทางค้นหาลับที่ซ่อนตัวในสวนสาธารณะ เขาพกบัตรภาพเขียนที่มีสัตว์และพืชต่างๆ มาเพื่อเริ่มต้นเล่นเกมหาของสุดความหลงล้าหลง
นายมิ่งเดินทางมาถึงสวนหญ้าที่มีเขียวตาโต๋ และเขาก็หาได้บัตรภาพเขียนที่มีไก่บังคับ จึงเริ่มค้นหาในหญ้าเพื่อหาไก่ที่รวมกันในกลุ่มไม้บาน ไม่นานเขาก็พบไก่ที่บินร่ำร้อยในกลุ่มดอก นายมิ่งตอบคำถามจากบัตรภาพเขียนและบังคับจริง และเข้ารับงานการทำงานของตนครั้งแรก
หลังจากนั้น นายมิ่งเดินทางเข้าไปที่ป่าที่มีต้นไม้หลากหลาย ที่นั่นเขาหาได้บัตรภาพเขียนที่มีร่างดอก นายมิ่งขึ้นมาหาดูและพบกับร่างดอกที่บรรยายร้องกันตลอดเวลาบนกิ่งไม้ นายมิ่งอีกครั้งสำเร็จในการตอบคำถามและตรวจสอบบัตรภาพเขียนและร่างดอกจริง และสำเร็จงานการทำงานของตนครั้งที่สอง
ต่อมา นายมิ่งมาถึงทะเลสาบที่น้ำแข็งที่มีสวยงาม และเขาเห็นปลาที่แล่นมายาวในน้ำ นายมิ่งหาได้บัตรภาพเขียนที่มีปลา และหาปลาที่มีในน้ำเพื่อตรวจสอบกับบัตรภาพเขียน และสำเร็จงานการทำงานของตนครั้งที่สาม
หลังจากนั้น นายมิ่งมาถึงที่ดอกไม้ที่มีดอกไม้สีสันตางตะวันและมีกลิ่นหอม นายมิ่งหาได้บัตรภาพเขียนที่มีตากัน และเห็นตากันที่เกาะกับดอกไม้เพื่อรวบรวมน้ำตากัน นายมิ่งตรวจสอบร่างตากันจริงกับบัตรภาพเขียน และสำเร็จงานการทำงานของตนครั้งที่สี่
ด้วยการตรวจสอบบัตรภาพเขียนทั้งหมดที่สำเร็จ นายมิ่งมีความดีใจที่สำเร็จการเล่นเกมหาของเขา นอกจากนี้เขายังได้เรียนรู้เกี่ยวกับความรู้ทางธรรมชาติอีกมากมาย และได้รับความดีใจมากมายจากการเดินทางค้นหาเล่นเกมนี้ ทำให้นายมิ่งมีวันเสาร์ที่เป็นที่ระลึกถึงได้ง่าย
หาตลาด
ของดึงวันในที่แก่งแสงและน้ำแดงต่อมาเช้า มิ่งแล้วเมื่อเริ่มต้นของวันมิ่งแก้ว มิ่ม และหล่อนตัดสินใจที่จะไปหาตลาดใกล้เคียง พวกเขาทั้งสองก็รู้สึกยอดเยี่ยมด้วยเสื้อผ้าที่พวกเขาชื่นชอบ และถือตะกร้าเล็ก ๆ รอด้วยกันเพื่อเริ่มต้นการเดินทางหาของ
ที่ประตูตลาด“เรียวร้อยๆว่าเราพบเห็นเตรียมที่ตลาดนี้เปลี่ยนแปลงสีสันแตกต่างกันมาก!” มิ่มตะอายากต่อที่ตลาด
หน้าตลาดผลไม้“มองได้ว่าที่นี่มีแอปเปิ้ล มันะหรือมันหมาย และนานาหมาย!” หล่อแสดงความดึงเดินมาหน้าตลาด
มิ่ม：“ว่าเราต้องการซื้ออะไร หล่อนเอย?”หล่อ：“ฉันอยากซื้อแอปเปิ้ล เพราะเปลี่ยนแปลงสีแดงและดูหวานดีเลย”มิ่ม：“ได้เรียบร้อยแล้ว เมื่อแอปเปิ้ลสีแดง และฉันเอย?”หล่อ：“ฉันอยากซื้อมันะหรือแมะหมาย มันสีเหลืองและหวาน”มิ่ม：“ได้เรียบร้อยแล้ว เมื่อตายอาลิงก์สีเหลือง และฉันเอย?”
หน้าตลาดเล่น“ว่าเราพบเห็นหลายตัวเล่นมากมาย!” มิ่มขยับมือมานำทางไปที่ตลาดเล่น
มิ่ม：“ว่าเราต้องการซื้ออะไร หล่อนเอย?”หล่อ：“ฉันอยากซื้อรถเล่น มันสีแดงและมีลูกไม้”มิ่ม：“ได้เรียบร้อยแล้ว เมื่อรถเล่นสีแดง และฉันเอย?”หล่อ：“ฉันอยากซื้อแบบดอล มันสีชมพูและดูน่ารัก”
หน้าตลาดเสื้อผ้า“ที่นี่มีชุดเสื้อผ้าที่ดูสวยงามมาก!” หล่อช่วยต่อหน้าตลาดเสื้อผ้า
หล่อ：“ว่าเราต้องการซื้ออะไร มิ่มเอย?”มิ่ม：“ฉันต้องการซื้อเสื้อชุด มันสีส้มเขียวและมีภาพของสุนัข”หล่อ：“ได้เรียบร้อยแล้ว เมื่อเสื้อชุดสีส้มเขียวที่มีภาพของสุนัข และฉันเอย?”มิ่ม：“ฉันต้องการซื้อกระโปงสีเขียวและมีดอกไม้”
การจบการและสุดท้ายมิ่มและหล่อกลับมาด้วยของที่พวกเขาชื่นชอบ พวกเขานั่งบนเก้าอี้นอนในสวนพญาไท และกินผลไม้ในขณะที่แบ่งปันความดึงดินและมงกัดเงินวันนี้
มิ่ม：“วันนี้ดึงมาก หล่อนเอย. ฉันรู้สึกสุขสำนึกที่เราไปตลาดด้วยกัน”หล่อ：“ฉันเช่นกัน มิ่มเอย. ฉันหวังกลับมาอีกครั้ง”
หาโรงเรียน
เช้าวันที่มีแดดออกเรียบร้อย หมายเด็ด กับแม่ของเขาเดินไปทางไปโรงเรียน พวกเขาผ่านร้านขายของเล็กหนึ่ง หมายเด็ดไม่อายากหยุดดูสินค้าที่มีที่แสดงในตู้ชานถนน
แม่ของหมายเด็ดบอกเลยว่า: “หมายเด็ด คุณอยากซื้อเครื่องเล่นอะไรหรือไม่?”
หมายเด็ดตอบกลับอย่างเด่นแสดง: “ฉันอยากซื้อเครื่องเล่นหุ่นยนต์ไปดีเลย!”
แม่ของหมายเด็ดยิ้มแล้วบอก: “ดีน่ะ มาเข้าร้านดูกัน”
พวกเขาเข้าไปในร้าน หมายเด็ดมองตัวในร้านเห็นเครื่องเล่นทุกอย่าง มีชิ้นสะดวกที่เล่นกันด้วยไม้สอดส่อง ตู้งานเล่นเกม ตุ๊กตาแมวหนู และยังมีรถเล่นที่ควบคุมได้ทางไกล และหุ่นยนต์ด้วย
แม่ของหมายเด็ดบอก: “คุณชอบสีอะไร?”
หมายเด็ดชี้หุ่นยนต์สีแดงหนึ่ง บอก: “ฉันชอบหุ่นยนต์สีแดงนี้!”
แม่ของหมายเด็ดถือหุ่นยนต์นั้นมา บอก: “หุ่นยนต์นี้ตั้งเงินเท่าไหร่?”
พนักงานร้านบอก: “หุ่นยนต์นี้ต้องมีเงิน 25 บาท”
หมายเด็ดถอดเงิน 25 บาทออกมาและเสนอให้พนักงาน
พนักงานรับเงินแล้ว นำหุ่นยนต์สีแดงมามอบให้หมายเด็ด
หมายเด็ดรับหุ่นยนต์มาได้แล้ว บอก: “ขอบคุณแม่ ขอบคุณพนักงาน!”
พวกเขาออกจากร้านแล้ว ยังคงเดินไปทางไปโรงเรียน หมายเด็ดถือหุ่นยนต์ใหม่อยู่ในมือ ใจสงบและดีใจมากขึ้นมากกว่าเดิม
หาสาลาหาร
บริเวณหลายๆวันที่มีแสงแดงและความมีลมทางตะวันออกตามหน้าร้านอาหารที่เป็นมงคลที่มีการตกแต่งสวยงาม ลองก์ที่ตรงหน้าของร้านมีการเขียนบนฝั่งว่า “Welcome to the glad Diner!” เด็กๆก็กลุ่มกันกระโดดลงรถโดยมีความรุนแรงเพื่อจะเข้าไปภายในทันที
“มามาค่ะ ที่นี่มีอาหารที่ยอดเยี่ยมนั่นไหม!” หมิงมงกลับร้องขึ้นเสียง
“ใช่นะ หมิง ลองเข้ามาชมได้จัง” แม่หมิงตอบกลับ
เด็กๆก็ตามแม่เข้าไปภายในร้าน ภายในร้านมีการตกแต่งที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความยิ้มประทับ ผนังเต็มไปด้วยรูปตัวละครการ์ตูน และตารางก็มีมีทางสีชาติต่าง ๆ
พนักงานร้านยินดีต้อนรับเด็กๆ และนำให้พวกเขาเห็นตารางเรื่องทางเลือกอาหาร
“เด็กๆครับค่ะ คุณอยากจะสั่งอาหารอะไรบ้าง?” พนักงานยินดีต่อรับบอก
หมิงชมตารางเรื่องทางเลือกอาหารแล้วก็ร้องขึ้นเสียงด้วยความตื่นเต้น “ฉันอยากจะสั่งโฮมเมิร์สและโคล่าด์เด้ยวนะครับ!”
“ดีเยี่ยม หมิง ฉันจะเตรียมทันทีครับ” พนักงานยอมต่อรับ
เด็กๆก็จากนั้นเข้ามาจากทุกคนยังสั่งอาหารที่ทุกคนชอบเอง ภายในร้านจึงเต็มไปด้วยเสียงเสียงสวนและตะวันออก
ไม่นานหลังจากนั้น อาหารก็เดินทางมาเด่นมาย่างหนาแน่นและอาหารก็เพิ่งแบ่งออกมาบนโต๊ะเด็กๆก็ทานอาหารขณะได้พูดกันและมีการพูดคุย
“มามาค่ะ หมิง โฮมเมิร์สนี้ทายาที่ยอดเยี่ยมเลย!” หมิงกลับกล่าวขณะกำลังทาน
“ใช่นะ หมิง ทั้งหมดนี้ที่อาหารที่อย่างยอดเยี่ยมที่นี่” แม่หมิงยิ้มตอบกลับ
หลังจากที่ทานอาหารแล้ว เด็กๆก็เริ่มเล่นเครื่องเล่นเล็กๆที่มีบนโต๊ะ พวกเขาเล่นไปไม่หยุดและลืมเวลาไปด้วย
“มามาค่ะ พ่อครับ หรือเรายังเล่นได้นี้บ้างไหม?” หมิงถาม
“ตอยแล้ว เด็กๆ ลงเล่นได้ไหมดี” แม่ยิ้มตอบกลับ
และเช่นนั้น หมิงและเพื่อนๆของเขาก็เข้าชมและมีความสุขมากในแรงสวนบางวันที่ พวกเขาก็หาถึงอาหารและความยิ้มประทับที่ happy Diner และก็ได้รับบรรยายความทรงจำที่ดีมาก
หาหอประชุม
สง่าวันที่เมษายนที่มีแดดออกตางตลอด หล่อนเจอและเพื่อนๆของเขาตัดสินใจจะไปหาบ้านที่ซ่อนอยู่ในสวนสาธารณะ พวกเขาตามทางที่มีการทำการหมายบนแผนที่ ผ่านหญ้าที่มีสีเขียวเหมือนทะเลสาบ และแล้วผ่านสะพานเล็กๆ ไปถึงป่าที่หนาแน่น
“ดูว่ามันคืออะไรนี้?” หล่อนเจอชี้ไปที่บ้านที่อยู่ไม่ไกลนัก
“นั่นคือเป้าหมายของเรา บ้านนี้!” บรรดาเพื่อนๆตอบกลับกับความเจ็บใจ
พวกเขาเข้าชมบ้านอย่างเงียบง่าย พบกับกุญแจที่หล่อนเจอไว้ก่อนหน้านี้และหมุนออกมาได้ง่ายๆ
“เราเปิดบ้านแล้ว!” หล่อนเจอบอกเลย
ภายในบ้านมีการตกแต่งที่สวยงาม ผนังเจองงานภาพที่น่าสนใจ และมีเครื่องเล่นที่สะดวกอยู่ในมุมมุม
“เราหาแบบบ้านที่ซ่อนอยู่แล้ว!” หล่อนเจอประกาศกับความยินดี
“เราจะทำอะไรต่อไปนี้?” บรรดาเพื่อนๆถาม
“เราอาจเล่นเกมหรือเล่นเกมลับ!” หล่อนเจอแนะนำ
พวกเขาตัดสินใจเล่นเกมลับก่อน แต่ละคนหาที่ซ่อนตัวที่แตกต่างกันในบ้าน หล่อนเจอซ่อนตัวอยู่บนชั้นหลังบ้าน และบรรดาเพื่อนๆซ่อนตัวในมุมมุมที่ต่างๆของบ้าน
“เราเริ่มไป!” หล่อนเจอตะโกน
พวกเขาเริ่มหากัน เสียงร้องและเสียงเล่นตลอดทางบ้าน ในที่สุดหล่อนเจอก็หาพบเพื่อนๆที่ซ่อนตัวสุดท้าย แล้วเกมก็จบลง
“เราหาพบทุกคนแล้ว!” หล่อนเจอบอกด้วยความยินดี
“ดีเหมือนนั้น ตอนนี้เราจะเริ่มเล่นเกม!” บรรดาเพื่อนๆตอบกลับด้วยยิ้ม
พวกเขาตัดสินใจเล่นเกมที่เล่นง่ายๆ และเล่นแบบที่แต่ละคนเล่นลำดับที่มีหมายเล่าเกมลับ และผู้เล่นคนอื่นๆจะเล่นเกมที่เล่นหาเจอคำตอบ การเล่นเกมดังกล่าวเป็นที่น่าสนใจมาก และหล่อนเจอและบรรดาเพื่อนๆกลับได้มีบ่ายที่น่าจดจำ
หาที่อยู่พักงานบันเทิง
แน่นอนว่าในบ่ายแห่งแสงแดดที่เมษายาม เด็กๆ ก็เดินไปเร็วรีบตามทางไปที่โรงภาพยนตร์ พวกเขาจับมือกัน พูดคุยและร้องเสียงยิ้มประทับใจ ขณะเดินไปก็กล่าวกันว่าภาพยนตร์ที่จะดูวันนี้จะเป็นอะไร
“คุณคาดว่าวันนี้จะฉายภาพยนตร์อะไร?” ครอบครัวเด็กหนึ่งที่ชอบสงสัยตั้งคำถาม
“ไม่ทราบ แต่เราได้ยินว่ามันเป็นเรื่องที่มีสนุกสนานมาก” ครอบครัวเด็กอีกครอบครัวตอบ
พวกเขามาถึงโรงภาพยนตร์และเรียงต่อรอเข้าไปที่ที่นั่ง เรื่องโซนที่ประตูโรงภาพยนตร์มีโปรโมชั่นใหญ่ที่แสดงภาพตัวละครหลักของภาพยนตร์ ซึ่งเป็นหมาป่าที่น่ารัก เด็กๆ ก็ชื่นชมและสันนิษฐานเรื่องราวของภาพยนตร์
“เห็นนี้หรือ หมาป่านี้เหมือนจะจะไปปฏิบัติการที่น่าตื่นเต้น” ครอบครัวเด็กหนึ่งกล่าว
“ใช่นั้น เขาเหมือนจะจะจะไปปฏิบัติการ” ครอบครัวเด็กอีกครอบครัวเสริม
เมื่อได้เข้าไปเรียบเรียงที่นั่งแล้ว พวกเด็กก็รีบเร่งไปที่ที่นั่ง เรื่องยังไม่เริ่ม จนกระทั่งที่จะเริ่มเรื่อง หมาป่าสีขาวนั้นยืนอยู่ในหน้าบ้านเก่า ในตามันแสดงความสงสัยและความหวัง
“นี่ก็คือหมาป่านั้นไหม?” เด็กๆ กล่าวกันต่อกัน
เรื่องเรียบเรียงตามของภาพยนตร์ เหมือนนั้นหมาป่าก็เริ่มปฏิบัติการของเขา เขาผ่านป่า กระโดดข้ามแม่น้ำ ปีนเขา พบกับมนุษย์และสัตว์ต่างๆ ทั้งหลาย และเด็กๆ ก็ถูกดึงเข้ามาสู่โลกที่น่าสนุกสนานนี้ พวกเขาชวนเชี่ยวกับความกล้าหลังและความฉลาดของหมาป่า
เมื่อภาพยนตร์จบลง เด็กๆ ก็ไม่เห็นด้วยกับการขาดแคลน พวกเขาหารือเรื่องราวของภาพยนตร์และรอยกลับความทรงจำเรื่องราวที่หมาป่าไปปฏิบัติการ
“ฉันอยากเห็นภาพยนตร์เช่นนี้อีกครั้ง!” ครอบครัวเด็กหนึ่งกล่าวด้วยความยินดี
“ใช่นั้น ฉันก็อยากไปปฏิบัติการกับหมาป่าด้วย” ครอบครัวเด็กอีกครอบครัวตอบ
เด็กๆ ก็จับมือกันและเดินต่อเส้นทางบ้าน ดังเสียงการร้องและการยิ้มประทับใจของพวกเขาเตือนว่ายังคงรอยทรงจำเหตุการณ์ที่ยอดเยี่ยมของภาพยนตร์อยู่ในใจพวกเขา
หาหอไลฟ์
สุดสัปดาห์，พ่อของเมิดได้ตัดสินใจในวันที่มีแดดออกแสงวางใจในการนำเมิดไปตัวสำรวจมุมมุมต่างๆ ของเมืองที่เขาไม่เคยเข้าชมมาก่อน。พวกเขาไปถึงกลุ่มบริการสัมพันธ์ที่มีหลากหลายสิ่งของและกิจกรรมที่สนุกสนานมากมาย。
เมิดรู้สึกตื่นเต้นและมองโลกบริเวณรอบๆ จนได้ยินยอดแสง “live” ติดตาเมิด และตั้งคำถามให้พ่อว่า “พ่อ นี่คือที่ไหน?” พ่อยิ้มและตอบว่า “นี่คือศูนย์กิจกรรมมาตรฐานที่มีอะไรสนุกสนานมากมายที่เราสามารถหาได้ที่นี่”
พวกเขาเข้าไปในศูนย์และเดินไปยังห้องหนังสือที่ใหญ่หลวง เมิดถูกดึงดูดโดยหนังสือต่างๆ ที่มีอยู่บนชั้นเก็บหนังสือ และวิ่งไปยังชั้นหนังสือและจับหนังสือเล่มที่ชื่อว่า ‘สัตว์โลก’ พ่อยอมให้เขาอ่านและพวกเขาก็ได้มาอ่านกันด้วยกัน
หลังจากนั้น พวกเขาไปยังหอยิมนาสติกที่มีอุปกรณ์กีฬาหลากหลาย เมิดเห็นสลไล กล่องหมองและสลไลลาง และต้องการที่จะทดสอบทุกอย่าง พ่อให้คำกล่าวเตือนว่า “คุณสามารถทดสอบแล้ว แต่ควรระมัดระวังอยู่”
หลังจากนั้น พวกเขาไปยังพื้นที่เล่นเด็ก เมิดเห็นว่ามีเด็กหลายคนเล่นอยู่ และต้องการที่จะเข้าร่วมกับพวกเขา พ่อช่วยหาลูกเพื่อนให้เขาเล่นเกมหลอกซ่อนตัวด้วยกัน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเมิดและพ่อใช้ช่วงเวลาที่ศูนย์กิจกรรมในวันอาทิตย์ที่สนุกสนานมาก พวกเขาไม่เฉพาะได้ประสบกับกิจกรรมทั้งหลาย แต่ยังได้เรียนรู้อะไรมากมายด้วย ที่สุดพวกเขาก็อ่านหนังสือกันในห้องหนังสือก่อนที่จะออกจากศูนย์กิจกรรมด้วยความพึงพอใจ และเมิดบอกให้พ่อว่า “พ่อ ที่นี่เป็นที่ดีมาก ผมอยากมาเล่นอีกครั้ง” พ่อยิ้มและตอบว่า “แน่นอนว่าจะได้มาเล่นด้วยกันอีกครั้ง”
