ในช่วงบ่ายที่มีแสงแดดมากมาย เด็กชายเด็กมิงและสุนัขของเขา วองไชย ตัดสินใจจะไปตามทางเลือกในสวนสาธารณะใกล้เคียงด้วยกัน。พวกเขาพกตั๋วตะกร้าเล็กที่มีกระดาษวาด สีวาด และกลแจ้งทิศทางเล็กๆ ในหลังเสื้อผ้าของพวกเขา ในสวนสาธารณะพวกเขาได้บรรยายกับราวเรื่องต่าง ๆ ที่น่าสนุกสนาน ทุกอย่างที่พบเจอตลอดทางที่พวกเขาแสบงกันเห็นนั้นทำให้พวกเขารู้สึกเป็นดังดลใจยิ่งมาก。ไปร่วมทายาทรายของเด็กมิงและวองไชยในการเดินทางค้นคว้าเกี่ยวกับมันและสนุกสนานกับการประสบประทะที่ได้มากมายที่เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้นใจ!
เรื่องเปิดตัว: วันประจำวันของนักออกเดินทางด้วยอดสนอง
วันเช้าที่มีแสงอาทิตย์ทรงพลัง นักสำรวจเล็กก็ตื่นขึ้นและตัดสินใจที่จะเริ่มต้นสายการออดเวิ้งใหม่แห่งวันนี้。เขาอึกออกมาจากบ้านตามสำรวจนักออดเวิ้งของเขา บงการรับเอกพระยาและบันทึกลงในตะกร้าที่เขาจับเอามา ซึ่งมีบันทึกชี้วาด ดินแดงและแนวทางที่แสดง
แล้วนักสำรวจเล็กก็มาถึงเขตป่าที่งดงามแห่งนี้ เขาเห็นต้นไม้สูงยิ่ง ได้ยินเสียงร้องของนก และยังเห็นสัตว์เล็กชื่อว่าหนูตะเคียนด้วย เขานั่งอยู่ตามต้นไม้ใหญ่และเริ่มบันทึกลงทุกรายละเอียดที่เขาเห็น และบันทึกคำว่า “tree” และ “hen” และ “squirrel”
หลังจากนั้น นักสำรวจเล็กก็มาถึงแม่น้ำเล็กแห่งนี้ เขาเห็นน้ำกระชื้นสะอาด และได้ยินเสียงน้ำกระทำสันทนา เขาสังเกตว่ามีปลาเล็กในน้ำ และบันทึกคำว่า “circulate” และ “fish” ตามกับดอกไม้ที่อยู่ข้างแม่น้ำ และบันทึกว่ามันงดงาม
เมื่อบ่ายแล้ว นักสำรวจเล็กก็มาถึงสวนมงคลแห่งนี้ เขาเห็นผลไม้ที่หลากหลาย มีแอบออกแดง มันจาหวานเหลืองและมันมามายแดง เขาให้ชายผลไม้ที่น่ารับชมและบันทึกชื่อดังกล่าว
ในช่วงเย็น นักสำรวจเล็กก็มาถึงที่นี้แห่งหญ้าเหล่านี้ เขาเห็นโคและวัวอยู่หลายตัว ได้ยินเสียงเสียงร้องของพวกเขา และสังเกตว่าพวกมันกำลังกินหญ้า และบันทึกคำว่า “grass” และ “livestock”
กับทุกคราวเมื่อดึงค่ำลงมา นักสำรวจเล็กก็กลับบ้านมา และเปิดบันทึกและเรียบร้อยการบันทึกของวันนี้ เขาพบว่าด้วยการออดเวิ้งนี้ เขาไม่เพียงแค่เรียนรู้คำศัพท์ใหม่แต่ยังทราบเกี่ยวกับธรรมชาติมากขึ้นด้วย
นักสำรวจเล็กตัดสินใจว่าเมื่อวันพรุ่งนี้เขาจะเริ่มต้นสายการออดเวิ้งของเขาต่อไป ไปค้นหาสิ่งงดงามที่ยังไม่เคยเห็นมาก่อน และเขาเชื่อว่าหากเขามีความสนใจและจิตวิญญาณการสำรวจ แต่ละวันจะมีแสงใจสำหรับเขา
การเริ่มต้นการขุดค้น
เด็กนักสำรวจได้มาถึงหน้าป่าที่แปลกปลอด แสงแดดรั่วผ่านกิ่งไม้ ทำให้เกิดลายแสงแบบแยกกันบนพื้นดิน. เขาตื่นเต้นอย่างดีและพยายามหาคำศัพท์ซ่อนตัวในกิ่งไม้.
ในมุมหนึ่งของป่า เขาพบบ้านไม้เล็กที่ประตูยังเปิดอยู่เล็กน้อย. เขาเดินเข้าไปอย่างเตรียมตัวและพบวัตถุแปลกปลอดที่ติดอยู่บ้าง. เขาสังเกตเห็นภาพปลาที่ห่อน้ำซึ่งเขียนว่า “fish”. เขาพูดคำนี้ออกไปและรู้เด็ดขาดว่าเขาเคยหาแล้วคำศัพท์แรก.
หลังจากนั้น เขามาถึงพื้นที่หญ้ากว้างๆ ซึ่งบานด้วยดอกไม้สีสันตา. เขาเห็นดอกมะลิสีแดงที่มีตัวอักษร “purple” บนดอก. เขารีบวิ่งเข้าไปและตัดดอกมะลิอย่างระมัดระวัง โดยรู้สึกดีและรำลึกถึงความงดงาม.
เข้าหน้าต่อไป เขามาถึงบริเวณแม่น้ำเล็ก. น้ำในแม่น้ำสะอาดเห็นได้ชัดเจน และเขาเห็นปลาเล็กๆ วิ่งว่ายน้ำ ซึ่งมีตัวอักษร “stream” บนน้ำ. เขากำยัยตัวลงและพูดจากลูกขาว โดยมีความคิดครอบงำด้วยความอันทรงพลัง.
เขามาถึงยอดดาวน้ำพลับพลาที่จากนั้นเขาสามารถมองเห็นทั้งหมดของป่า. เขาเห็นต้นไม้โอ๊กสูงในป่า ซึ่งมีตัวอักษร “oak” บนต้นไม้. เขาประศึกษากึ่งใจกับความศรรมย์ของธรรมชาติ และพบคำศัพท์ที่สุดท้าย.
หลังจากที่เดินทางกลับบ้าน นักสำรวจเล็กได้กลับบ้านกับมาลีส์ที่เต็มไปด้วยทรัพย์สิน. เขาแสดงสิ่งที่เขาหามาให้ครอบครัว ซึ่งเป็นบันทึกคำศัพท์ที่เขาหาได้ทั้งหมดในวันนี้. เขารู้สึกที่ดีอย่างมาก เพราะเขาไม่เฉยแค่เรียนรู้คำศัพท์นี้แต่ยังมีโอกาสประสบกับการเดินทางมังกรน่ายนั่นด้วย.
ค้นหาคำซึ่งซ่อนอยู่
ในวันที่สองของการการเดินทางของนักออดเวิลด์เดอะเดย์นักออดเวิลด์ได้มาถึงพื้นที่สวนหญ้ากว้างใหญ่ บนพื้นที่สวนหญ้ามีดอกไม้แตกต่างกันทั้งหลายที่เปิดดอก มีดอกแดง ดอกเหลือง ดอกสีน้ำเงิน ทั้งหลายมีสีที่แตกต่างกัน มีงามมากที่นั่น นักออดเวิลด์จึงชมดอกไม้เหล่านั้นอย่างละเอียด และคิดว่าจะใช้ภาษาอังกฤษเพื่อบอกเล่าเกี่ยวกับดอกไม้เหล่านั้น
เขาพบดอกมะริสกาสีแดงและพูดว่า “pink rose” ต่อมาเขาได้เห็นดอกทานาวาสสีเหลืองและพูดว่า “yellow sunflower” จากนั้นเขาจึงเห็นดอกหมวกสีน้ำเงินและพูดว่า “blue poppy” ในระหว่างที่เขาทำนี้ เขาไม่เพียงที่จะได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่แต่ยังเพิ่มความเข้าใจต่อสีของดอกไม้เหล่านั้นด้วย
หลังจากที่เดินไปนานๆ นักออดเวิลด์ได้มาถึงแม่น้ำเล็กด้านหนึ่ง น้ำในแม่น้ำสะอาดเห็นได้ชัดเจน ปลามากมายได้ลากเลี้ยงตัวในน้ำ นักออดเวิลด์ได้เห็นปลาทองหลางหนึ่งและพูดว่า “goldfish” และเห็นปลาดำหนึ่งและพูดว่า “black fish” เขาพบว่าปลามีสีต่างกันเหล่านั้นมากมาย จึงพยายามใช้ภาษาอังกฤษเพื่อบอกเล่าสีของปลาเหล่านั้น
ขณะกลางวันนักออดเวิลด์ได้มาถึงป่าหญ้าที่มีระเบิดปลาและหญ้าหอม นักออดเวิลด์ได้ฟังเสียงระเบิดของหนูในป่าและบอกเล่าว่า “fowl” และยังฟังเสียงมองมาซีและบอกเล่าว่า “cicada” ในป่า เขายังได้เห็นกุ้งกุนนางหนึ่งและบอกเล่าว่า “squirrel”
เมื่อฝันดินเริ่มมืด นักออดเวิลด์ก็กลับไปที่ที่ตั้งค่าย นักออดเวิลด์รู้สึกมีความสุขมาก เพราะเขาไม่เพียงที่จะหาคำศัพท์ซ่อนเกลียดได้ แต่ยังได้ประทับใจกับงามทางธรรมชาติด้วย นักออดเวิลด์ตัดสินใจที่จะเดินทางต่อในวันต่อมาเพื่อหาคำศัพท์ซ่อนเกลียดเพิ่มเติม
ความลึกลับของคำศัพท์
มันคือวันเช้าที่มีแสงอาทิตย์ระเบิด นักออกปฏิบัติการลงจากทางค้นหาคำศัพท์ที่ซ่อนไว้ ของเขา และเขามาถึงป่าและเปลวป่าที่มีมันสิงห์ต่างๆ ปลอดที่ต้นไม้ นักออกปฏิบัติการจับตาดูมันสิงห์และจดจำคำศัพท์ “insect”
ด้วย นักออกปฏิบัติการเดินมาถึงพื้นที่ดอกไม้สวนที่มีดอกไม้สีสันสดใสแตกต่างกัน มีดอกไม้เปิดหน้าต่อเขา นักออกปฏิบัติการสังเกตดูสีของดอกไม้และรูปร่างของมัน และจดจำคำศัพท์ “flower” และ “colorful” ในที่นั้น
ข้างหลังนั้น นักออกปฏิบัติการเดินมาถึงหน่วยน้ำที่มีปลาที่กวาดผ่านมัน และเขาจดจำคำศัพท์ “fish” และ “water”
เมื่อเดินเท้าต่อไปทางการท่องเที่ยว นักออกปฏิบัติการพบบ้านไม้เล็กที่มีกุญแจหลอดอยู่ด้วย ของซึ่งเขาเปิดบ้านได้และพบบัตรฝากข้อความที่ขึ้นบนมันเขียน “explore” และ “fun” นักออกปฏิบัติการเข้าใจว่าการเดินทางครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทำให้เขาได้เรียนคำศัพท์ใหม่ แต่ยังทำให้เขาสนุกสนานด้วยการค้นหาที่พบเจอด้วย
ขณะที่เดินทางต่อไป นักออกปฏิบัติการพบคำศัพท์ที่ซ่อนไว้เรียบๆ นักออกปฏิบัติการเห็นหมึกผันที่แฝงด้วยความตื่นเต้น จดจำคำศัพท์ “butterfly” นักออกปฏิบัติการเห็นนกหงส์ที่บินมา จดจำคำศัพท์ “fowl” และเห็นต้นไม้ไม้และใบไม้ที่แพร่กระจายทั่วไป แต่ในแต่ละครั้งที่เขาพบ นักออกปฏิบัติการจะรู้สึกกระตือรือร้นมากยิ่งขึ้น
นักออกปฏิบัติการกลับบ้านด้วยบรรยายสำรับของการเดินทางครั้งนี้และให้คำสัญญากับครอบครัวของเขาว่าทำให้พวกเขาดูเพราะความงดงามของโลกที่อยู่รอบตัวอีกด้วย ด้วยการเดินทางครั้งนี้ นักออกปฏิบัติการไม่เพียงแต่ได้เรียนคำศัพท์มากยิ่งขึ้น แต่ยังได้เรียนรู้ว่าจะต้องใช้ใจต์ที่ชอบและรับรู้ชีวิตโลกที่เราอยู่ด้วย
พบความสนุกสนาน
อาทิตย์ชัดแจ่มในช่วงบ่าย เด็กนักอุปรากรกลายเป็นตัวละครเดินไปตามทางที่แยกในป่าแบบมีอันตรายโดยเล็งละตัว โดยมีเสียงดังแดงแย้งมากมายที่มาจากแนวป่า จนเมื่อเด็กนักอุปรากรได้ยินเสียงเสียงเล็กน้อยที่หวานต่อตาของมัน เหมือนมีบางอย่างที่กำลังเข้ามาเข้าชมมัน ดังนั้น เขาก็หยุดหายใจเป็นชั่วคราว โดยคอยกันมาก
ไม่นานก็มีตุกหนูน่ารักออกมาจากบริเวณป่า ดูเหมือนว่ามันจะตกใจกะทวันและสนใจอยู่กับนักอุปรากรอีกด้วย นักอุปรากรใช้คำว่า “hi there” ที่เขาเรียนรู้ไปในภาษาอังกฤษเพื่อขอร้องตุกหนู ตุกหนูดูเหมือนที่หวานด้วยเสียงของมันและมีใจแน่นว่ามันไม่ตกใจอีกต่อไป จึงคอยจับตามองอย่างสนใจ
“คุณชื่ออะไร?” นักอุปรากรถาม
“หนูบันนี” ตุกหนูตอบด้วยเสียงที่อ่อนๆ
พวกเขาก็เริ่มที่จะมีการบาทเดียวกันในหน้าที่ดี นักอุปรากรใช้ภาษาอังกฤษบอกตุกหนูว่าอะไรเกี่ยวกับป่า ตุกหนูบอกกับเขาว่าในป่ามีหมีรวมกันตัวอยู่ที่หนึ่ง แต่ในบ้านของตัวนั้นมีสัตว์เล็กๆต่างๆ และแต่ละสัตว์มีบ้านของตัวเอง เช่น กะงอกที่มีบ้านอยู่บนต้นไม้ ม่างจระเจินที่มีบ้านอยู่ในช่องหนองไม้ และบ้านของตุกหนูอยู่ในหลุมเล็กอยู่ในดินในป่า
นักอุปรากรที่ได้ยินเรื่องนี้มีความตื่นเต้นมาก และตัดสินใจที่จะตามตุกหนูไปเยี่ยมบ้านของมัน พวกเขาผ่านแนวป่ากว่าและข้ามแม่น้ำมากมาย จนก็ถึงหลุมบ้านที่ยิ่งใหญ่และน่ารัก หลุมบ้านแบ่งดินแบ่งให้ตุกหนูมีเสริมด้วยหินขนาดเล็กและดอกไม้ที่งดงาม
“บ้านของคุณเป็นอันหลวงมาก” นักอุปรากรเห็นแล้วกล่าว
“นี่นั้นเป็นที่ที่ฉันชอบ” ตุกหนูยกย่องว่า
ในหลุมบ้านของตุกหนู นักอุปรากรยังได้พบกับสัตว์เล็กๆอื่น พวกเขาได้เล่นเกมมากมายและเรียนรู้คำศัพท์ใหม่เจอ การออกเดินทางนี้ที่เรียบง่ายทำให้นักอุปรากรได้เรียนรู้คำศัพท์ใหม่และมีความสนุกในการติดต่อสัตว์
ตุกหนูเชิญนักอุปรากรเลยยิ้มอยู่หน้าทางด้านหน้าหลุมบ้าน และทั้งสองพบปะดูดแสงตะกั้วที่ตกลงมาด้วยความง่ายลงจนกลายเป็นดวงดาว จนก็ถึงที่เด็กนักอุปรากรต้องยอมรับและกลับบ้าน หลังจากนั้นเด็กนักอุปรากรก็ต้องย้ายเดินทางกลับบ้าน
การออกเดินทางนี้ทำให้นักอุปรากรเรียกตัวรู้สึกถึงความยอดเยี่ยมของภาษาอังกฤษ และตัดสินใจที่จะมีการมาเข้าคุยกับสัตว์มากยิ่งขึ้นในอนาคต เพื่อที่จะทำให้ภาษาอังกฤษเป็นสะท้านในการข้ามฝั่งโลกของเขา
