ในเช้าวันที่มีแสงแดดอย่างระเวลระเวล แมวโมมี่ตัดสินใจที่จะเรียนภาษาอังกฤษต่อไป มันรู้ดีว่าด้วยการเรียนภาษาอังกฤษ มันจะสามารถแกล้วแก้วกับญาติที่ห่างไกลได้ และแชร์เรื่องราวแห่งการออกเดินทางของมัน จากนั้น เที่ยวการเรียนภาษาอังกฤษของโมมี่เริ่มขึ้นด้วยความสนใจและอนุเคลืองง่ายใจเสมอตลอดมา
การเดินทางผ่านป่า: นิทานเกี่ยวกับนกขาวที่ตกเป็นทายาท
เมื่อหนึ่งคราวในโลกที่มีสีสันและเลือดร่องที่เต็มไปด้วยอภินิหาร มีเด็กหนุ่มหนึ่งที่ชื่อติมมี่ ติมมี่รักที่จะเดินทางและเรียนรู้สิ่งใหม่ หนึ่งเช้าที่วันแล้วติมมี่ตัดสินใจที่จะไปหน้าหนังสือเรียนท้องถิ่น ซึ่งเป็นที่ที่เขามักจะเห็นและเป็นที่ติมมี่ชื่นชมมาตลอด
ติมมี่เข้าไปในหน้าหนังสือเรียน ซึ่งเป็นที่ที่มีอาหยาญอย่างเฉพาะเจาะจง มีชั้นหนังสือสูงส่วนและแสงสีที่อุ่มนุ่ม และมีที่นั่งเพื่ออ่านหนังสือที่มีความสบายใจตายอยู่กัน ติมมี่เดินไปตามชั้นหนังสือ ตาของเขาติดตามกับหนังสือของทุกขนาดทุกทัศน์ที่เขาเห็นผ่าน
ติมมี่พบกับช่วงหน้าหนังสือที่มีเรื่องน่าอ่านและรักกับหนังสือที่มีหน้าปกที่มีสีเหลืองเหลืองติดหลัง เมื่อติมมี่เปิดหนังสือนั้น เขาตั้งตัวเข้าสู่โลกของเรื่องราวด้วยความอันดาวระหว่างทางและสนุกสนาน
เรื่องราวที่ติมมี่อ่านเกี่ยวกับนักสำรวจที่กล้าหาญชื่อลิลลี่ ที่กำลังตามหาสมบัติลับในป่าที่ซับซ้อน ตลอดทางของลิลลี่ เธอได้ประสบกับความท้าทายและต้องใช้ความรู้สึกเกี่ยวกับรหัสและปริศนา
ติมมี่ตามทางของลิลลี่ด้วยความสนใจสูง และเตือนเธอขณะเธอเอาชนะอุปสรรคที่ตนเองต้องเผชิญของเธอ หนังสือนี้เต็มไปด้วยคำศัพท์ที่เหมาะสมและกระบวนการที่มีความสนุกสนานที่ช่วยติมมี่เรียนรู้คำศัพท์และวลีใหม่
ติมมี่รู้สึกอยากจะแข่งขันกับลิลลี่ในเรื่องราวนี้และเหมือนจะอยู่ในเรื่องราวด้วยตัวเองด้วย เขาได้รู้จักเรื่องเกี่ยวกับสัตว์, ทุ่งทะเลสาบ และวัฒนธรรมที่มีตัวแทนจากทั่วโลก หนังสือยังมีส่วนที่สามารถสำรวจและเพิ่มประสบการณ์เช่นแผนที่ยกขึ้นและภาพที่บังเกิดขึ้นตามหลัง
หลังจากที่ติมมี่อ่านหนังสือจบ ติมมี่รู้สึกถึงความทำสำเร็จและความเจ็บใจ ติมมี่ตระหนักว่าการอ่านสามารถนำเขาไปทางการเดินทางที่ทรงพลังและสอนเขาอย่างมาก และเขาได้ตั้งสัญญากับตัวเองที่จะอ่านทุกวันและเดินทางผ่านโลกด้วยหนังสือ
จากวันนั้นเป็นต้นมา ติมมี่เข้าหน้าหนังสือเรียนเป็นประจำ ยืมหนังสือที่มีหัวข้อที่หลากหลาย ติมมี่กลายเป็นบุคคลที่ชอบอ่านหนังสืออย่างหนัก และเขามักต้องการรู้สึกใหม่ๆทุกวัน
และดังนั้น ติมมี่ทางของเขาที่โลกของหนังสือได้กลายเป็นเรื่องที่ได้รับความสนใจ ความค้นหาและความเปิดโอกาสโลกโลกที่ไม่มีจำกัด
ข้อเปิดเรื่อง
：เช้าวันนี้ แสงแดงของแดดพัดผ่านหน้าต่างเข้ามาใส่ในใจหน้าเด็กๆ พวกเขาตื่นตัวอึ่งตื่นเต้นด้วยความยินดีที่จะเริ่มวันใหม่ หล่อนหวานขึ้นมาจากเตียงแล้วพูดว่า “วันนี้ฉันจะไปโรงเรียนเรียนภาษาอังกฤษ น่ายินดีมาก!” หล่อนลิขิตยังทำงานรับมือกระเป๋าที่ซ่อนเรียนและในกระเป๋ามีหนังสือเรียนและวัตถุศึกษาเต็มไป
：ในห้องเรียน ครูถือหนังสือรายละเอียดแสดงรูปสัตว์ทั้งหลาย ครูบอก “เด็กๆ ใครที่รู้ชื่อสัตว์เหล่านี้?” หมิ่มมีมือขึ้นตอบว่า “นี่คือสุนัข” ครูส่งเสียงชื่นชมว่า “ดีมาก นัก! คุณรู้ว่าสุนัขกินอะไร?” หล่อนหวานยังมีมือขึ้นตอบว่า “สุนัขกินเนื้อ”
：ครูกล่าวต่อว่า “แล้วสัตว์อื่น ๆ อีกเช่นปลา นก และแมว พวกนั้นกินอะไร?” เด็กๆ มีมือขึ้นตอบตาม ครูยืนยันคำตอบและให้พวกเขาคำศัพท์อังกฤษที่ถูกต้อง
：เสียงเล่นเครื่องดนตรีระงับลง เด็กๆ รีบหลุดออกจากห้องเรียน หล่อนหวานและหล่อนลิขิตไปเล่นเกมล่าตัวเองในลานเล่น หล่อนหวานซ่อนตัวในหลังไม้ หล่อนลิขิตกำลังนับ หลังจากนับถึงสิบกล่อง หล่อนลิขิตหาและยิ้มด้วยความยินดี
：หลังจากเรียนจบ หล่อนหวานและหล่อนลิขิตกลับบ้านด้วยกัน บนทางกลับบ้านพวกเขาเห็นนางแก้วที่ตก หล่อนหวานหลุดเดินออกมาช่วยนางแก้ว หล่อนลิขิตก็เอามือโทรหาเบอร์โทรศัพท์ฉุกเฉิน นางแก้วมองข้างหลังพวกเขาและอึ่งอาลัยว่า “คุณและคุณยังดีมาก ขอบคุณครับ”
：เมื่อกลับถึงบ้าน หล่อนหวานและหล่อนลิขิตเริ่มทำงานบ้านเรียน พวกเขาอ่านหนังสือเรียนอย่างแน่นหนาและใช้สีทางเขียนภาพงามสวย แม่ของพวกเขามองเห็นและยิ้มด้วยความพอใจ
เริ่มต้นของการออดเวนจเจอร์
เมื่อเช้าวันที่มีแสงแดดรายแรง เสือเลี้ยงเด็ดอามี่ก็ตื่นขึ้นมาจากนอน มันตัดสินใจว่าวันนี้มันจะเริ่มการออกเดินทางออกไปตามประสบการณ์ที่มีความมากกว่าทั่วไป อามี่ใส่เสื้อน้ำเงินที่ใช้ให้ดีที่สุดของมัน และเอากระเป๋าสีแดงมาเอาไว้ จากนั้นก็กระโดดออกจากบ้านของมัน
อามี่ไปที่สวนสวยของสวนสาธารณะ ที่มีดอกไม้สีสันแตกต่างกันและผึ้งที่บินร่อนรอยร่อน อามี่เห็นผึ้งหนึ่งที่กำลังกะทำงานอย่างหนักในการรวบตามน้ำตาลจากดอกไม้ อามี่บอกต่อผึ้งว่า “สวัสดีครับ ผึ้งเล็กครับ! คุณกำลังทำอะไรอยู่ที่นี่? ”
ผึ้งตอบว่า “สวัสดีครับ อามี่! ฉันกำลังรวบตามน้ำตาลจากดอกไม้เพื่อที่จะผลิตน้ำตาลที่เหลืองดีที่สุด” อามี่ได้ยินแล้วใจติดตลกตลึงเนื่องจากความลึกซึ้ง
อามี่ได้เจอกับหมีที่กำลังเล่นเก้าอี้ไหว้ในกลางสวนสาธารณะ หมีที่เห็นอามี่ ก็กระโดดลงมามาก่อนว่า “สวัสดีครับ อามี่! วันนี้คุณดูเหมือนจะงดงามมากที่นี้ คุณก็จะออกเดินทางเพื่อการออกเดินทางนี้และเพื่อใคร? ”
อามี่ตอบว่า “ใช่นะครับ ฉันจะไปสำรวจทั้งสวนสาธารณะเพื่อเห็นว่าจะได้เจอกับสัตว์อะไรที่มีความมากกว่าทั่วไป” หมีที่เห็นว่าอามี่ก็ตอบว่า “เราจะไปด้วยกันเลย!” จึงตอบกัน
แล้วอามี่และหมีก็เดินทางร่วมกันในสวนสาธารณะ พวกเขาได้เจอกับแมวที่กำลังนอนรับแดด สุนัขที่กำลังกระโดดต้นเฉียดในหญ้า และรั้วนกที่กำลังนำเจืองในทะเลสาบ แต่ละสัตว์ก็เล่าเรื่องและทรัพยากรของพวกเขาให้กับอามี่และหมี
ในขณะที่เดินทางสำรวจ อามี่ได้เรียนรู้อย่างมากเกี่ยวกับธรรมชาติ และยังได้พบกับเพื่อนใหม่ด้วยด้วย ในที่สุดเมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตกลงไป อามี่และหมีก็กลับสู่จุดตั้งต้น พวกเขารู้สึกที่เติบโตและมีความยินดี เพราะการออกเดินทางของวันนี้ทำให้พวกเขาได้รับเพื่อนและความรู้ความเรียนรู้มากมาย
ปะทะหน้าในป่า
ในป่าเขา เสือเล็กได้พบกับหนึ่งตัวตะกร้าเส้นขนนกที่กำลังเล่นอยู่ ตะกร้าเส้นขนนกบอกว่า “สวัสดีครับ ตะกร้าเส้นขนนก! คุณมาจากที่ไหน?” ตะกร้าเส้นขนนกตอบว่า “ผมมาจากสวนสาธารณะ วันนี้ผมมาตะโกนป่าเพื่อต้องการสำรวจ” ตะกร้าเส้นขนนกบอกว่า “น่ารักมากเลย! อยุ่มากับผมไปด้วย ป่ามีอย่างทางและทรัพยากรที่น่าสนใจมาก”
ตะกร้าเส้นขนนกและตะกร้าเส้นขนนกเล่นกันอยู่แล้ว พวกเขาได้พบกับหนูสาวหนึ่งตัวที่กำลังกระโดดขึ้นตกลงมาก หนูสาวบอกว่า “คุณกำลังทำอะไรนี้?” ตะกร้าเส้นขนนกบอกว่า “เรากำลังทะเลสำรวจ คุณเข้ามาเล่นด้วยได้ไหม?” หนูสาวตอบว่าตนเองยินยอม
พวกเขาก็ยืดหยุดต่อไป พบกับผึ้งที่กำลังรวมน้ำมันตายทาย ผึ้งบอกว่า “คุณไปที่ไหน?” ตะกร้าเส้นขนนกตอบว่า “เรากำลังไปที่ใต้ป่าดึงเพื่อดูว่าจะมีอะไรที่น่าประทับใจ” ผึ้งบอกว่า “ฉันได้ยินแล้วว่าที่นั้นมีสวนดอกงามที่น่ารัก”
และนั้นเอง ตะกร้าเส้นขนนก ตะกร้าเส้นขนนก หนูสาว และผึ้งได้กลายเป็นเพื่อนๆดี พวกเขาก็ร่วมกันสำรวจป่า. พวกเขาเห็นต้นไม้ที่มีหลากหลายที่เฉพาะเจาะจง ได้ยินเสียงร้องของหนูนก และเห็นหางเหล็กสีสันที่แตกต่างกันเที่ยงใจไม้ดอก
ระหว่างการสำรวจ ตะกร้าเส้นขนนกได้เรียนรู้อย่างมากเกี่ยวกับป่า. พวกเขายังได้พบกับหมาป่าที่กำลังล่า หมาป่าบอกให้พวกเขากล่าวว่า “สัตว์ในป่ามีวิธีประชาธิปไตยของตนเอง พวกเราต้องเรียนรู้ที่จะเคารพมัน”
พวกเขาก็มาถึงพื้นที่หญ้าแห่งใหญ่ที่มีดอกไม้และกิ้งก่าหลากหลาย ตะกร้าเส้นขนนกนั้นกล่าวขอบคุณด้วยกันบนพื้นหญ้า และสนุกสนานกับธรรมชาติที่ดีที่สุด พวกเขาตัดสินใจว่าครั้งหน้าก็จะมาสำรวจป่าอีกครั้งเพื่อรู้สึกกับความอร่อยของธรรมชาติ
เรียน และ เติบโต
อาทิตย์เมื่อเช้าที่มีแสงแดดและอากาศที่สวยงาม นกได้ตื่นขึ้นมาจากต้นไม้ในสวนสาธารณะ ตาของมันทวีรงาลงเห็นว่ามันอยู่ในโลกที่แปลกแปลง มันตัดสินใจที่จะเริ่มต้นการเดินทางของมัน และบินออกจากชางบน หาสิ่งที่มันไม่เคยเห็นมาก่อน
บนเลนทางของสวนสาธารณะ นกได้เผชิญกับกิ้งก่าเล็กที่กำลังรวบรวมงานอบอุ่น นกบอกกับกิ้งก่าว่า “สวัสดี กิ้งก่า! คุณทำอะไรที่นี่อยู่? คุณเล็กน้อย” กิ้งก่าตอบอย่างอยู่ใจดี “สวัสดี นก! ฉันกำลังรวบรวมเมล็ดมดกลมเพื่อเตรียมเวียนฤดูหนาว นายเล็กน้อยทำอะไร? คุณมีความแนะนำในเรื่องที่ดีๆหรือไม่?” นกเตือนใจกับกิ้งก่าว่า “ฉันกำลังไปตามการเดินทางในสวนที่งามนี้ คุณมีความแนะนำอะไรหรือไม่?” กิ้งก่าคิดแล้วตอบว่า “คุณอาจจะไปชมที่บึง ที่นั่นมีอะไรที่น่าสนใจมากมาย”
จึงนกบินตามกิ้งก่าไปที่บึง ที่นั่นมีนกแต่งแบบมากมายรวมกันเล่นเละในทะเลสาบ นกเห็นทูปสีแดงของปลาที่ว่ายน้ำเร็วมาก นกบอกปลาว่า “ปลาที่มีสีแดง ทำไมคุณว่ายน้ำเร็วเช่นนี้? คุณคิดว่าไหม?” ปลาที่มีสีแดงยิ้มแล้วตอบว่า “เพราะฉันอยากที่จะเป็นปลาที่ว่ายน้ำเร็วที่สุด คุณคิดว่าไหม?”
แล้วนกได้เผชิญกับเมล็ดผึ้งที่ลอยและดนตรีบนกิ่งไม้ในกาฬหลวง นกบอกผึ้งว่า “เมล็ดผึ้ง ท่างานเปิดดวงที่ดูเป็นลวง คุณเรียนท่างานอย่างไร?” ผึ้งยิ้มแล้วบอกว่า “ฉันเรียนท่านี้ทุกวัน นายเล็กน้อยอยากมาเรียนกับฉันไหม?”
แล้วนกได้พบกับเพื่อนมากมายในสวนสาธารณะ พวกมันเล่นเลิศกันและเรียนรู้กัน ฝ่ายกันเสริมพันธ์และหายใจในช่วงเวลาที่น่าสนใจนั้น ผ่านการที่มันได้พบเพื่อนหลากหลายนี้ นกได้เรียนรู้มากมายเกี่ยวกับสัตว์ และเรียนรู้ว่าจะแสดงความเข้าใจกับเพื่อนที่มีความแตกต่าง
เมื่อดวงอาทิตย์ลดลงทางทิศตะวันตก นกกลับบ้านของมัน มันรู้สึกมีความพึงพอใจและดีที่มันที่ได้ใช้เวลากันในวันที่เต็มไปด้วยการเดินทางและได้รับเพื่อนและความรู้ที่ชิ้นประกอบ นกรู้ว่ามันจะยังคงเดินทางและเติบโตต่อไปในวันนั้นหลังนี้ของมัน
สัตว์ป่าห่างห่างแล้ว นกขาวได้ประสบกับหลายสัตว์เพื่อน และได้เรียนรู้มากมายเกี่ยวกับธรรมชาติ และทั้งยังพัฒนาความสามารถในการพูดภาษาด้วยการสนทนากับพวกเขา
นกประสบกับหนูป่าที่งานอย่างแรงมาก ซึ่งได้สอนนกวิธีการเก็บถั่วและใบไม้ หลังจากนั้นนกยังประสบกับแม่เสือที่มีความอ่อนต่อง แม่เสือได้เล่าให้นกรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาลในป่า และสอนให้นกตระงงตามสีและรูปของใบไม้เพื่อตระงงฤดูกาล
เมื่อเวลาผ่านไป นกยังประสบกับนกแก้วที่ร้องเพลง นกแก้วได้ใช้เสียงร้องที่น่าฟังช่วยให้นกฝึกพูดภาษาอังกฤษ ในทุกๆ มุมของป่า นกเรียนรู้มากมาย และทั้งยังพัฒนาทักษะการพูดภาษาของตนเอง
ในที่สุด หนึ่งวันนกตัดสินใจที่จะจบการประสบการณ์ของตน และกลับบ้านเดิม นกได้กลับมากับมากมายของสิ่งที่ได้รับและความรักที่มีต่อป่า และกลับไปที่ร่มแรมของตน นกได้แบ่งประสบการณ์ของตนกับครอบครัวและเพื่อนๆ ทุกคนฟังด้วยความชื่นชม
ผ่านการประสบการณ์นี้ นกไม่เพียงได้เรียนรู้คำภาษาอังกฤษมากมายและคำวาก แต่ยังเข้าใจความสำคัญของเพื่อนๆ และความสำคัญของการทำงานร่วมกัน นกรู้ว่าไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตามในอนาคต การประสบการณ์นี้ในป่าจะเป็นความทรงจำที่มีค่าสำหรับตน
